Złoto beneficjentem wypowiedzi Donalda Trumpa

Jak się okazuje, w zeszłą środę, rynek miał „wybujałe” oczekiwania, co do stymulacji fiskalnej w wykonaniu amerykańskiej administracji. To miałoby prowadzić do podbicia wskaźników inflacyjnych i upewnić FED w polityce zacieśniania monetarnego. Trudno jednak przewidzieć przyszła działania Trumpa, z uwagi na fakt, iż nie zaprezentował szczegółów dot. zwiększenia wydatków oraz obniżenia podatków. Prezydent elekt skupił się raczej na kwestiach etycznych i rozdzieleniu funkcji prezydenta od prowadzenia biznesu oraz na amerykańskim sektorze farmaceutycznym. Nie pojawiło się na niej wiele nowych kwestii ponad to, co było poruszane w kampanii prezydenckiej. W efekcie, na rynku, poza spadkiem rentowności długu USA, obserwowaliśmy dalszy spadek wyceny dolara (trwa mniej więcej od połowy grudnia). To przełożyło się na wzrosty cen metali szlachetnych. Złoto w pewnym momencie dobiło do poziomu ok. 1205 USD za uncję – za czym przemawiała właśnie niepewność związana z polityką Donalda Trumpa, ale i perspektywy wyższej inflacji w 2017 roku. Na podstawie różnych przesłanek, wierzymy, że złoty kruszec ma potencjał w bieżącym roku.

Rating Polski bez zmian

Lokalnie inwestorzy wyczekiwali na piątkowe decyzje agencji ratingowych Fitch oraz Moody’s. Rynek nie oczekiwał jednak zmian ani w zakresie ratingów ani perspektyw. Agencje podtrzymały dotychczasowe oceny Polski. Fitch utrzymał rating Polski na poziomie A- z perspektywą stabilną, natomiast agencja Moody’s podała w piątek, że nie dokonała aktualizacji ratingu Polski. Ponadto, jeśli chodzi o rynek polski, Rada Polityki Pieniężnej nie zmieniła poziomu stóp podtrzymując, że w świetle obecnych danych najbardziej prawdopodobnym scenariuszem wydaje się rozpoczęcie cyklu podwyżek w 2018 roku. Należy jednak bardzo uważnie przyglądać się odczytom inflacji, ponieważ dynamika wzrosła mocniej niż oczekiwano i jeśli trend się utrzyma to RPP może zdecydować się podnieść stopy szybciej niż oczekiwał tego rynek. Miałoby to negatywny efekt dla naszego parkietu.

Przyzwoite dane makro ze Strefy Euro

Z innych ważniejszych danych rynkowych, warto wskazać, że produkcja przemysłowa w Niemczech w ujęciu rocznym wzrosła w listopadzie o 2,2%, czyli o 0,3 pkt proc. więcej od prognozy. O relatywnej sile niemieckiej gospodarki świadczy również fakt, iż szacunki rocznej dynamiki PKB za 2016 r. wynoszą obecnie 1,9%, czyli nieco więcej od konsensusu analityków. Dla całej Strefy Euro produkcja przemysłowa w ujęciu rocznym, wyniosła natomiast 3,2% co jest bardzo dobrym wynikiem. Jak widać europejskie dane makro prezentują się przyzwoicie. Ryzyko alokacji w akcje krajów UE, stanowią jednak tegoroczne wybory polityczne we Francji, Holandii i Niemczech. Będą one bardzo istotnym momentem dla przyszłości strefy euro. Wysoce prawdopodobne są więc wahania sentymentu rynkowego wraz z nadejściem dnia wyborów.

Jak wydarzenia wpłyną na rynek funduszy?

Agencje ratingowe Moody’s oraz Fitch, nie dokonały zmiany ratingu Polski w zeszły piątek. Było to zgodne z prognozami specjalistów. Okazuje się, że nawet obniżenie wieku emerytalnego, na tle pozytywnych zmian instytucjonalnych, fiskalnych oraz gospodarczych, nie prognozuje aż tak źle dla naszego kraju. To dobra wiadomość dla polskiego rynku akcji, gdyż potencjalnie decyzja agencji nie powinna odstraszyć inwestorów zagranicznych. A ci mogą swoją obecnością napędzać wzrosty WIG-u, gdzie polskie walory, jako rynku wschodzącego, są po prostu tanie, na tle innych giełd.

Zauważmy, że w rankingu renomowanej firmy Research Affiliates na koniec 2016 r. polskie akcje znalazły się na trzeciej pozycji wśród globalnych rynków, jeśli chodzi o prognozowane długoterminowe stopy zwrotu. Dzieje się tak m.in. dlatego, że wskaźnik P/E Shillera jest w przypadku naszego kraju na poziomie 9 (!). Polskim akcjom nie brakuje pod tym względem wiele do akcji rosyjskich czy tureckich.

Z tego względu, długoterminowo utrzymujemy nasze ostatnie typy inwestycyjne na funduszach PZU Akcji Spółek Dywidendowych, UniAkcje Wzrostu oraz Agio Agresywny.